ROZDZIAŁ 8 "Przygotuj się."

Nathana. Spojrzałam na niego przepraszająco.

-Sorry.-i uśmiechnęłam się. Chłopak, na szczęście, go odwzajemnił i pomógł wstać. Usiadłam na swoje miejsce i patrzyłam na biednego Maxa, który leżał teraz plackiem na środku i za nic nie chciał wstać.

-Ale , bo tu mi jakoś wygodniej.-Parker popatrzył chwilę na Łysego, jakby obmyślając jakiś(kolejny!) szatański plan, a potem spojrzał znaczącym wzrokiem na resztę. Chłopcy pokiwali głowami z uśmieszkami, a Tom wstał, poprawił koszulkę, po czym krzyknął.

-KANAPKA.!!!-i rzucił się na leżącego George’a, który zdążył z siebie tylko wydać

-O nie..-i został przykryty czterema męskimi ciałami. A leżeli kolejno : Max, Tom, Siva, Nathan i Jay. W sumie Scooter wspominał, że to psychole, ale żeby takie…? I teraz z czystym sumieniem mogę powiedzieć : Boże, co za dzicz…

-Dawaj Olivia, przyłącz się.-spojrzałam na Jaya z podniesioną brwią.-No co.?-i po raz kolejny tego dnia uśmiechnął się. Czy on coś ćpał.? Szczerzy się jakby pozwolono mu przelecieć Angelinę Jolie… O nie, chyba zaraziłam się od nich psychycizmem. xd A walić to, trza się wyszaleć. :D Podeszłam, przeleciałam wzrokiem w tę i we w tę, po czym zaczęłam.

-Dobra, co my tu mamy… Chlebek.-wskazałam Maxa- Masełko.-wskazałam Toma

-Yeeeee jestem Masełko.!

-Kiełbaska.-wskazałam Sivę

-Serek.-wskazałam Natha

-Pomidorek.-wskazałam Jaya.- Czegoś brakuje... Mam.! CHLEBEK.! –i rzuciłam się na Jaya. Jako pierwszy stęknął chyba Max, a potem po kolei w górę. No sorry bardzo, nie jestem taka ciężka. Nagle poczułam jakieś wibracje… WTF.?! I dopiero teraz poczułam jak szybko można się przemieścić na fotel, na którym na szczęście wylądowałam. Okazało się, że to telefon Maxa… Tak, to była dziewczyna. A skąd to wiem.? Nie odebrałby tak szybko i nie szczerzył i nie zamknął się w łazience. I niby myślał, że go tam nie podsłuchają. Pff.. Od razu jak zatrzasnęły się za nim drzwi, reszta rzuciła się na nie. Każdy stał/klęczał z przyklejonym uchem do drzwi. Podsłuchiwacze jedne. I tak oto zleciał nam cały powrót do domu…

-W końcu..-mruknęłam do siebie i rzuciłam się na kanapę. Zamknęłam oczy i relaksowałam się…do czasu. 15 minut później telefon zaczął dawać o sobie wyraźne znaki. Westchnęłam, po omacku wygrzebałam z torby telefon i odebrałam.

-10 dni. Przygotuj się.-nie zdążyłam nawet pomyśleć, a rozmówca się rozłączył. Otworzyłam oczy, podniosłam się do pozycji siedzącej i sprawdziłam co to za numer. Zastrzeżony. Kto to mógł być.? I co to miało znaczyć.? 10 dni. Na co.? Na co mam się przygotować.? Weszłam w telefonie w kalendarz i sprawdziłam co jest za te 10 dni. Piątek. Wyścigi…

Następnego dnia…

Tylko pamiętaj, w razie gdyby coś było nie tak, od razu do mnie dzwoń, dobra.?-po raz kolejny Scooter pytał się mnie o to samo.

-Tak, tak. A teraz spadaj.-pocałowałam go w policzek i wręcz wypchnęłam za drzwi.

-Do zobaczenia niedługo.-i poszedł do taksówki. Oparłam się o zamknięte drzwi. No nareszcie. Zrobiłam sobie kawę i usiadłam przed telewizorem. Po obejrzeniu jakiegoś mało interesującego serialu, poszłam się ogarnąć. Ubrałam się(--->), zrobiłam make-up, zgarnęłam torebkę i wyszłam z domu, kierując się do garażu. Braciszek sobie pojechał to teraz poszaleję. Wsiadłam do czarnej Mazdy RX8, która była jednym z trzech samochodów, które nie zostały stuningowane. Mijałam kolejne budynki, i samochody. ;) Po kilkunastu minutach, co było naprawdę cudem, bo zazwyczaj były korki, dojechałam na miejsce. Po wejściu do budynku, skierowałam się do windy, którą pojechałam na 10 piętro. Będąc na miejscu, poszłam do pokoju numer 12. W połowie drogi zadzwonił mój telefon. Odebrałam.

-Halo.?

-No cześć Mała. I jak tam, żyjesz.?-to był Matt.

-Oczywiście, że żyję. A ty jak tam, znalazłeś sobie w końcu dziewczynę, czy czekasz aż sama przyjdzie.?-weszłam do środka, i machnęłam chłopakom, żeby szli za mną. Po drugiej stronie słuchawki usłyszałam śmiech.

-No może i ktoś tam jest.-ustałam i czekałam aż winda przyjedzie.

-Aleś ty tajemniczy. Dobra ja kończę, bo czasu nie mam. Zdzwonimy się. Pa.-rozłączyłam się, nawet nie czekając na odpowiedź, bo wiedziałam, że Matt zaraz by ją przedłużał. Tym razem, jakoś się zmieściliśmy w windzie. I po uprzednim oddaniu przez Maxa klucza, udaliśmy się do vana, którym skierowaliśmy się do studia, w którym chłopcy mieli nagrywać nową piosenkę. Dotarłszy na miejsce, chłopcy, którzy byli dzisiaj wyjątkowo małomówni, zaprowadzili mnie do gościa u którego mieli nagrywać. Przedstawiłam się, blablabla, rozsiadłam się w fotelu, a Wanteci robili ostatnie rozgrzewki głosowe. W końcu mogli zaczynać i na pierwszy ogień poszedł ‘ten chłopak’. Zaczął śpiewać, a mnie wryło w fotel…

____________________________________________________________________

Cześć wszystkim.! ;*

Miałam dodać tydzień temu, ale niestety odcięli mi internet, więc dostajecie dopiero teraz. ;)

Ale jako rekompensatę next będzie już w sobotę. ;)

Od poniedziałku mam ferie. <3

Odpoczywam, pisze coraz to nowsze rozdziały.. ^^

I doszłam do wniosku, że tym razem będę starała się dobić do 100. :D Zobaczymy co z tego wyjdzie. ;)

Szczerze to mi się ten rozdział zbytnio nie podoba, ale wstawiam go bo już nie chce mi się zmieniać. Wiem, jestem leniem. xd

Zostawiam wam to powyżej i lecę komentować, zaległe blogi. ;*